-معماری او قابل ستایش است، لوئیس باراگان، یک مهندس آموزش دیده و یک معمار خودآموز بود. در دنیای معماری او را به خاطر تاکیدش بر رنگ، نور، سایه، فرم و بافت میشناسند. مکانها و منظرها؛ در معماری او به اندازۀ نقاشی های جورجیو د کیریکو وهم آلود و خیالی اند. با این حال شاید یکی از مهمترین درس هایی که میتوان از او آموخت، پایبندی به عمیق ترین سنت های معماری زادگاهش باشد. او عاشقانه فضاهای سنتی مکزیک را با مصالح خامی مثل چوب و سنگ، به خطوطی که سرشار از خلاقیت بودند تبدیل میکرد.

-باراگان در سال 1902 متولد شد، در سال 1923 از 'مدرسۀ آزاد مهندسین' گوادلاخارا فارق التحصیل شد. پس از آن به اسپانیا و فرانسه سفر کرد، در فرانسه با نوشته های فردیناند باخ در مورد باغ سازی آشنا شد، و تا آخر عمر در کارهایش از آنها استفاده کرد. او با شرکت در سخنرانی لوکوربوزیه، تحت تاثیر ایده های مدرنیسم قرار گرفت، پس از بازگشت به مکزیک ساختمان های اولیه اش تقلید معمولی از خطوط جنبش مدرن بود، با این وجود در نخستین همکاری هایش با آندرس کاسیاس بود که جرقۀ بزرگ خلاقیت ذاتی اش زده شد! و شعله گرفت تا جایی که بعدتر او حتی از جنبش مدرن تبری جست و در اظهار نظری که مخالفتی عمیق با لوکوربوزیه بود گفت خانه نباید یک ماشین برای زندگی باشد.

-آغاز سبک بومی او را میتوان از سال 1940 در ساختمانهایش مشاهده کرد. معماری او تلاشی است برای فراتر رفتن از قواعد خشک و شکنندۀ مدرنیسم، او به معماری عملکردگرا اعتقادی نداشت و میگفت "معماری باید عاطفی" باشد، عمق نگاه روحانی او به معماری در این جمله اش خلاصه شده است: 

"هر نوع کار معماری که بیانگر آرامش نباشد، یک اشتباه مسلم است".

-باراگان در پروژه هایش به طور استادانه ای بر نور مسلط است، هوشمندی او در استفاده از این عنصر مقدس، به معماری اش زبانی معنوی اعطا کرده است،از دیگر عناصر شاخص معماری او چشم اندازهای فوق العاده ایست که مخاطب را با ژرفای فضاهایش مواجه میکند. در کنار این، صراحت گشودگی ها و دقت بی بدیل تناسبات؛ او را به شاخصی برای سنجش معماری بدل میکند. راز عجیبی در کارهای باراگان هست؛ فضاهایش پر از رنگ های روشن و نشاط بر انگیز، مثل لباس های سنتی زنان مکزیکی اند، و در عین رنگارنگ بودن بی نهایت سبک، انگار که درونشان رقصی جاودانه در جریان است.

-با تمام این تفاسیر لوئیس باراگان در طول زندگی اش تنها یک بار در جریان نمایشگاهی که در موزۀ هنر مدرن برگزار میشد، به پاس فعالیت های هنری اش مورد تقدیر قرار گرفت. هنگامی که 72 ساله بود برنده جایزه پریتزیکر شد، و در 86 سالگی درگذشت. بعد از مرگش بنیاد باراگان در سوئیس وظیفۀ حفظ و حراست از میراث هنری این هنرمند را بر عهده دارد. شایان ذکر است که سال 2004 خانۀ شخصی اش در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

در ادامه میتوانید تور کوتاهی در خانۀ زیبای لوئیس باراگان داشته باشد، ویدئوی زیر را تماشا کنید: