-چالژ گواتمی که یکی از پنج معمار بزرگ نیویورک بود. او اقامتگاه و استدیوی گواتمی را در سال ۱۹۶۵ برای والدینش طراحی کرد. این خانه‌ی در یک زمین مسطح یک هکتاری در لانگ آیلند نیویورک، نزدیک اقیانوس و محصور شده توسط زمین‌های بکر واقع شده است، در این پروژهٔ مسکونی؛ خانوادهٔ گواتمی تا جایی که بودجهٔ ۳۵۰۰۰ دلاری آن‌ها اجازه می‌داد به چالز اختیار تام دادند.
-گواتمی در نظر داشت که ساختمان همچون مجسمه‌ای در سایت قرار بگیرد. و این کار را با برش‌های ابتدایی، که به ایجاد فضاهای گوناگون کمک می‌کند، به انجام رساند. برش‌های حجم در واقع پاسخی به موقعیت پروژه در سایت؛ جهت تابش خورشید، برنامۀ فیزیکی و سازۀ کلی بنا است. برای خانهٔ اصلی ۱۱۱ متر مربع فضا در نظر گرفته شده که شامل اتاق نشیمن، ناهارخوری، آشپزخانه، اتاق خواب، استدیو، دو اتاق مهمان و اتاق کار است.
-با توجه به بودجهٔ محدود، یک طرح خام برای توسعه خانه در نظر گرفته شد که این قابلیت را داشت که در ساخت و سازهای آینده مورد استفاده قرار گیرد. این طراحی خام؛ شامل نمای عمودی و سازماندهی کلی فضا‌ها بود.
-خانه را می‌توان به سه بخش تقسیم بندی نمود: «پایه» که شامل اتاق کار، یک تراس سر پوشیده و اتاق مهمان است. «قابل سکونت» که شامل اتاق نشیمن، ناهارخوری، آشپزخانه و در نهایت طبقه سوم که با اتاق خواب اصلی و استدیو، «خصوصی‌ترین فضای خانه» به حساب می‌آید و در عقب شامل بالکنی مشرف بر اتاق نشیمن است. با ایجاد طبقهٔ دوم، گواتمی به رابطه جدیدی بین عرصۀ عمومی و سطح زمین دست یافت؛ که وضعیت منحصر بفردی را در نسبت به پروژه‌های مسکونی معمولی به وجود آورده است.
-یک سال پس از اتمام ساخت خانه، یک ساختمان جدید با استدیو و اتاق مهمان در کنارش ساخته شد. این ساختمان کاملا مستقل محسوب می‌شود، ولی در آن از همان ایده‌های پیشین (برش‌های ابتدائی، اشکال هندسی، و مجسمه وار بودن بنا) که در ساختمان اصلی بود استفاده شده و همچنین برش های خانه اصلی در ساخت این بنا استفاده شده است.
-ساختمان جدید حضور یک شی متحرک را به ذهن متبادر می‌کند، برخلاف خانهٔ اصلی، بنظر می‌رسد کمی در زمین فرو رفته است. همچنین این ساختمان با چرخشی ۴۵ درجه ایی نسبت به ساختمان اصلی قرار گرفته که با ایجاد نمایی گوشه‌ای (در مقابل ساختمان اصلی)، جلوه ایی پویا به خودش و سایت می‌دهد.
-ساختار چوبی بنا به وسیلۀ نمایی از جنس چوب سرو پوشیده شده است. برخی از پنجره‌ها از جنس چوب سرو و بدون رنگ نصب شده‌اند در حالی که سایر پنجره‌ها قابی قرمز، زرد یا سیاه دارند. در نگاه اول به نظر می‌رسد که این بنا با الهام از محلۀ مدرن فورجس {+} لوکوربوزیه ساخته شده است (بخصوص در سطح خارجی! مثلاً راه پله‌ای که بر خلاف خطهای عمود نما است)، اما بنای گواتمی با اجسام سه بعدی، و از طریق تداخل حجمی، به وسیلۀ مواد جامدی مثل شیشه، و چوب؛ بر ایجاد وُیدهای عملکردی تاکید دارد.
-رویکرد این بنا نیز یک گام به سوی مدرنیسم بود، بنایی ساده و زیبا با هندسه مناسب در حجم، و فضاهای گسترده ایی که بعدتر خود گواتمی را ساکن نمود.
-نظر شما دربارۀ این پروژه چیست؟ چقدر با آثار گواتمی آشنایی دارید؟ معماری مدرن آمریکا را چگونه ارزیابی میکنید؟
۰ دیدگاه