زندگی در یک خانۀ قدیمی با دیوار‌های بلند آجری، پنجره‌های کوچک، راهرو‌های طولانی و انبوه درختان پیری که مرموزانه آن را فراگرفته‌اند، برای وارثان یا خریداران جوان و امروزی می‌تواند ملال‌آور و خسته‌کننده باشد. در این‌صورت یک معمار چگونه می‌تواند به دور از نگاهی نوستالوژیک به حفظ بنای قدیمی یا رویکردی نوگرایانه در جهت تخریب آن، به طراحی دوبارۀ فضای چنین خانه‌ای بپردازد. خانه‌ای با یک دفتر کار امروزی و نشمینی راحت، به دور از تکلف سالن‌های قدیمی! با پنجره‌هایی که بازی نور و منظره‌هایی متنوع از باغ را به درون بیاورند. بی‌شک اگر معمار موفق شود زندگی و کار در یک همچون خانه و محل کاری هیجان‌انگیز و لذتبخش خواهد بود.

یکی از راه‌حل‌های معماران برای این مسأله، رویکردی جدید در توسعۀ بنا‌های قدیمی است که با اضافه‎کردن فضا‌هایی با طراحی‌های جدید انجام می‌پذیرد. طبیعی است اگر بنای قدیمی دارای ارزش‌های ویژه معماری و تاریخی باشد، قاعدتاً، طرح جدیدِ الحاقی نباید شالوده و ساختار آن را تحت تأثیر قرار دهد. از سوی دیگر، بخشِ الحاقی چنان باید باشد که در هر زمان که لازم باشد، بتوان آن را از ساختار اولیه حذف نمود و بنا را به حالت اول برگرداند. یکی از نمونه‌های عملی این رویکرد، توسعۀ ویلایی به نام خانۀ عدسی‌ها، با معماری دورۀ ویکتوریایی در لندن است که در این مطلب به معرفی آن می‌پردازیم: معمار آلیسون بروک- با اتمام طراحی مجددویلای ویکتوریایی واقع در ایسلینگتون، لندن، انگلیس و گسترش بنا به عنوان یک محل اقامت؛ خانه عدسی‌ها که در یک فضای بیرونی سحرآمیز پنهان شده، در سطحی بالغ بر ۴۰۰ متر مربع (علاوه بر ساختمان اصلی)توسعه یافت. این گسترش اُریگامی مانندشامل دو حجم نامنظم بودهکه کاربرد هرکدام به خوبی تعیین شده است: «حجم اول به دور دیوار‌های آجری دو طرف و پشت خانه می‌پیچد تا یک خانه دفترکار ایجاد کند، در حالی که حجم دوم از پشت آن تا بیرون گسترده می‌شود تا ابعاد اتاق نشیمن طبقۀ اول را افزایش دهد.»

صفحات ذوزنقه‌ای بزرگ، این فضای بیرونی جدید را به گونه‌ای محدود می‌کنند که در عین حال چشم‌انداز‌های بدیعی را در درون و بیرون ایجاد بنمایند. طبق گفتۀ معماران، ایجاد برش عمودی در سطح پایینی ذوزنقۀ ۱۰ وجهی دفتر، «زیرزمین موجود را پایین‎تر برده و با حفر یک حیاط خلوت فرورفته جدید، فضای ورودی دفتررا روبه خیابانشکل می‌دهد. این طبقۀ زیر همکف تازه، خانه و محل کار را به هم می‌پیوندد. ساختمان در سمت باغ، به سبُکی بر روی زمین لم داده و با دیوار‌های برش‌خورده در پایین از مواجهه با ریشه‌های درخت گردو دوری می‌کند. » حالا از تصاویر لذت ببرید و تا ببینیم شما چطور با این نگاه معمارانه روبرو می‌شوید.