- خانه‌های کوچک بر ستون‌هایی کج اما متعادل، چایخانه‌ای در ارتفاع ۹ متری و گیاهان کاشته شده بر سقف؛ تمام این‌ها تنها بخشی از دنیای اعجاب انگیز معمار ژاپنی ترونوبو فوجیموری است. فوجیموری معماری را در دانشگاه توهوکو آموخت؛ اما ضعف در تمرینات ترسیمی وی را با این حقیقت مواجه کرد که او به مطالعهٔ ساختمان بیش از طراحی آن علاقه دارد. این باعث شد که برای کسب مدرک دکترا به توکیو برود. و ۲۰ سال از عمر خود را به‌عنوان پژوهشگر و استاد تاریخ معماری مدرن ژاپن سپری کند، او همچنین سمت استادی در انیستیتوی علوم صنعتی دانشگاه توکیو را داشته است، آثار فوجیموری آمیزه‌ای است از سنت معماری ژاپن و چالش برانگیز‌ترین ایده‌های مدرن. ساختمان‌های طراحی شده توسط او با بافت زنده و پوشش طبیعیشان مکالمه‌ای همیشگی را سامان می‌دهند که موضوع آن: توجه به محیط زیست، افسانه‌ها، شیطنت‌های حجمی و صمیمیت نهفته در فرهنگ ژاپن است.
- بله، تمام این تفاسیر دربارۀ معماری است که اولین پروژه خود را در ۴۴ سالگی طراحی کرده است! زمانی که مامور شد تا در روستای محل تولدش موزه‌ای تاریخی برای خانوده‌ای که ریشهٔ باستانی داشتند، طراحی کند. هنگام تفکر دربارهٔ اینکه چه فرمی برای این ساختمان مناسب است، او احساس کرد که سنگینی تمام تاریخ معماری بر رویش افتاده. و همزمان می‌خواست که از هرآنچه که بیش از حد معاصر است نیز، فاصله بگیرد او می‌گوید:
«به دلیل اینکه من مورخ معماری مشهوری بودم، تصور می‌کردم که معماری من باید یکتا و بی‌شباهت با سایر معماری‌های پیش از این باشد. من حساب کردم که اگر یک کار سنتی اروپایی یا ژاپنی انجام دهم، همه می‌گویند: چون او یک مورخ معماری است، اینگونه طراحی کرده و من اینچنین انتقادی را نمی‌خواستم .... بعضی از دوستان نزدیک من مانند تادائو آندو و تویو ایتو، معمارانی بودند که داشتند مشهور می‌شدند و من نمی‌خواستم که به من بخندند و بگویند: تو از کار من تقلید کرده‌ای!»
-پس از اتمام پروژه، منتقدان و دیگر معماران ساختمان موزه را تحسین کردند. کنگو کوما می‌گوید: «فوجیموری حرکتی کرد که هیچ‌کس تا پیش از این در مدرنیسم ندیده بود.» این تشویق‌ها سبب شد که فوجیموری تصمیم بگیرد که طراحی را ادامه دهد. چون در آن موقع کارفرمایی به او پیشنهاد نداده بود، او خانه‌ای برای خانواده‌اش در حومهٔ شهر توکیو ساخت. او در طراحی این بنا از سقف‌های شالیپوش که در نورماندی متداول است، الهام گرفت. خانهٔ تانپوپو (قاصدک) از سنگ‌های آتشفشانی پوشیده شده که گل‌ها و سبزه‌هایی در میان شیارهای آن رشد می‌کنند و شکوفه می‌دهند.
- فوجیموری فضاهای کوچک و خاص معماری ژانپن را با علم و فناوری غربی تلفیق می‌کند و آثاری به وجود می‌آورد که گویی از زمین بیرون آمده‌اند و یا قسمتی از یک تپه‌اند. معماری او پارادوکسی کامل است؛ قایق چوبی شناور در هوا! انبارهای سنتی، و اتاق چایخوری بر بالای درختی در جنگل. در ادامه تصاویر پروژه های دیگر این معمار را به تماشا می نشینیم.
- نظر شما دربارۀ رویکرد فوجیموری به معماری چیست؟ آن را چگونه ارزیابی میکنید؟ چقدر با معماری معاصر ژاپن ارتباط برقرار میکنید؟
۰ دیدگاه