-کلیسای جامع کریستال به صورت یک تئا‌تر مذهبی طراحی شده است که هم به عنوان یک استودیوی تلویزیونی و هم به عنوان صحنه‌ای با گنجایش ۳۰۰۰ نفر عمل می‌کند. این طرح توسط مبلغ مذهبی (کشیش تلویزیونی) مشهور رابرت شولر در نزدیکی لس‌آنجلس راه‌اندازی شده و در سال ۱۹۸۰ به پایان رسید. معماران این ساختمان فیلیپ جانسون و جان بورگی بنا به درخواست شولر محفظه شیشه‌ای را تعبیه نموده اند که دیدگان کلیسا از آنجا به آسمان و فضای بیرونی باز می‌شد.

-بیش از ۱۰۰۰۰ پانل شیشه‌ای، نمای این بنا را تشکیل داده‌ که به چهارچوب خرپاهای فولادی متصل هستند. این پانل‌ها تک‌جداره بوده و به وسیله سیلیکون ساختمانی در جای خود قرار داده شده اند و اتصالات را از چشم بینندگان می‌پوشانند. جانسون و بورگی برای روح بخشیدن به حجم یکپارچه و تک‌رنگ ساختمان، از طرح‌های زاویه‌دار و ستاره‌ای استفاده کرده اند. برج فولادی نیز در سال ۱۹۹۰ توسط جانسون طراحی و تکمیل شد. این برج زیبا در سراسر محوطه ۳۴ جریبی به چشم آمده و همتای عمودی کلیسای جامع محسوب می‌شود.

-طول این ساختمان غول پیکر، 121 متر و عرض آن 60 متر است. پلان این پروژه با هندسۀ یک صلیب سازماندهی شده است ، با شبستانی کوتاه و بازوی صلیب بلند، که بدین‌ وسیله صندلی‌ها را هر چه بیشتر به محل حضور کشیش نزدیک‌تر گردانند. معماران پروژه با در نظر گرفتن نقش اتومبیل در فرهنگ مردم لوس‌آنجلس، پارکینگی را طراحی کرده اند که در آن رانندگان می‌توانسنند از طریق سیستم استریوی اتومبیل‌های خود به خطبه‌های ارائه شده گوش فرا دهند. درب هایی با ارتفاع 28 متر، کنار جای مخصوص کشیش به سمت پارکینگ مذکور باز میشود، که هم محیط را تهویه مینماید و هم ارتباط بصری بین شرکت‌کنندگان در مراسم را فراهم می‌آورد.

-جانسون از این پروژه به عنوان «یک ساختمان مستقل بدون موقعیت» نام می‌برد. -ورودی ساده، پوشش مستطیلی شیشه‌ای - بیشتر مبتنی بر عملکرد این بنا بوده است تا از زمینۀ آن. بازدیدکنندگان از زیر بالکن‌های بتونی تیره برای ورود به فضای نیمه‌روشن داخلی عبور می‌کنند. فضای داخلی از زیر سقف سر به فلک کشیده 40 متری بالای آن به خوبی به چشم می‌آید. شبکه‌ای از فولاد سفید، پوشش پیوستۀ دیوار‌ها و سقف را شکل می‌دهد که به وسیله پانل های شیشه‌ای شفاف بالای آن محصور شده است. در نگاه اول به نظر می‌رسد که بالکن‌های مثلثی‌شکل درون چارچوب فولادی قرار گرفته اند اما در اصل ستون‌های عظیمی در هر راس، آن‌ها را پشتیبانی کرده و نگه می‌دارد.

-حائل‌های ساختمان بدون شک، بزرگ‌ترین شاهکار معماری آن به شمار می‌آید. شیشه‌های آینه‌ای تنها هشت درصد نور و ده درصد کل انرژی خورشید را به درون فضا منتقل می‌نمایند. صرف‌نظر از کنترل‌های مکانیکی مورد استفاده برای کار پنجره‌ها، این مقدار اندک، کار کل سیستم تهویه غیرفعال را ساده می‌نماید. در زمان بسته بودن؛ این پنجره‌ها، از پانل‌های ثابت غیرقابل تشخیص بوده و پیوستگی نمای شیشه‌ای را حفظ می‌نمایند. در هنگام باز بودن آن‌ها، پروژه موردنظر از سطح صاف اطراف همانند یک آبشش شیشه‌ای به نظر می‌آید. مساحت این پروژه 2972 متر مربع بوده که در سال 1980 کار ساخت آن به پایان رسید. 

- نظر شما چیست؟ با طراحی فضاهای مذهبی به این شکل چقدر موافق هستید؟ این پروژه را چگونه ارزیابی میکنید؟