- ویلا مالاپارته، سال 1938 توسط آلبرتو لیبرا معمار خردگرای ایتالیایی در جزیره کوچک کاپری طراحی شد. این ساختمان نمونۀ قابل توجهی از معماری مدرن ایتالیا است. ساختار کلی ویلا، حجمی ساده و قرمز رنگ است که قسمتی از آن با پله هایی زیگورات مانند تا تراس آزاد روی پشت بام ادامه پیدا میکند. ویلا با کشیدگی 32 متری بر صخره ای بکری واقع شده است. مکان یابی به صورتی بوده که کمترین میزان ارتباط را با محیط شهر داشته باشد، تنها راه دسترسی به ساختمان از طریق دریا و پلکانی است که از میان صخره ها عبور میکند.

- کارفرمای پروژه نویسندۀ شهیر ایتالیایی کورتزیو مالاپارته بود، شخصیت غیر عادی اش موجب میشد اختلافات بسیاری با معمار داشته باشد و بارها در فرایند طراحی دخالت کند! او میخواست خانه اش انعکاس شخصیتش باشد، مکانی برای تنها فکر کردن و تنها نوشتن. مارلاپانته یکبار دربارۀ خانه اش گفت : "حالا من بر جزیره ای زندگی میکنم، در خانه ای سخت و سودازده، که آنرا بر صخره ای بر فراز دریا ساخته ام. و این تصویری از آرزوی من است"

- این پروژه را میتوان تلفیقی از معماری کلاسیک و مدرن دانست: کلاسیک به خاطر عظمت پر ابهت-اش بر فراز صخره، که یادآور پارتنون است. و مدرن به خاطر رعایت مقیاس عملکردی خانه، و کنترل بر چشم انداز های اطرافش. اگرچه ویلا مالاپارته به زبانی سخن میگوید که با محیط پیرامونش بیگانه است، اما فرمانروایی خود را با توسل به قدرت شگفت آور شخصیتش ابراز میکند. و این بدین معنا نیست که به محیط احترام نمیگذارد، این حساسیت را میتوان در انتخاب هوشمندانۀ مصالح و همچنین پرهیز از نماد معماری مدرن (بتن)، مشاهده نمود. ویلا مالاپارته با سنگ های استخراج شده از سایت ساخته شده است. در نتیجه پروژه تبدیل به بخشی از محیط شده است، و پله ها طوری بنا شده اند که گویی ساختمان از دل صخره بیرون زده است.

-در داخل ویلا فضاها به صورتی بسیار بسته و مستقل از یکدیگر گسترش یافته اند. پلان در سه طبقه و به صورتی طویل سازماندهی شده است. در طبقه همکف فضاهای خدماتی قرار دارند؛ انبارها و رختشوی-خانه. طبقه اول دسترسی به خانه را از ضلع جنوب غربی میسر میکند؛ آشپزخانه و اتاق های خواب مهمان در این طبقه قرار دارد. و طبقه دوم خانۀ نویسنده است، که نیمی از آن را فضای نشیمن بزرگ شکل داده است که چهار پنجره بزرگ در آن قرار دارد. نیم دیگر این طبقه شامل دو اتاق اصلی میشود که به استدیویی (اتاق کار) در پیشانی خانه متصل شده اند. سازماندهی خطی و متقارن باعث شده مناظر خارجی به صورت یکسان در چهار جهت قرار بگیرند. و کاربر میتواند با حذف پارتیشن های موقت به فضاهایی بزرگ تر دست پیدا کند.

↓ پلان طبقۀ همکف و اول ↓                                 ↓ پلان طبقۀ دوم و پشت بام ↓

- طبقۀ آخر گسترشی بی نهایت رو به افق است. این فضا کاملا بی اعتنا به بسته بودن سایر طبقات، بی هیچ حصاری در آسمان خلاصه میشود. آرام آرام از پله ها بالا میروید و در افق رو به رو به پرواز در می آیید! احساسی مثل سرگیجه در اینجا طبیعی است! زیرا هیچ جان پناهی در اطرافش قرار ندارد. و در واقع در همین قسمت است که نویسندۀ صاحب خانه احساس خدایی میکند، و از پارتنون شخصی اش جهان را به نظاره می نشیند. زیرا که چشم اندازی بینهایت در مقابلش است.

- بعد از مرگ کورتزیو مالاپارته در سال 1957 این خانه متروکه ماند. تا اینکه ژان لوک گدار، فیلم تحقیر را در این ویلا ساخت. و همین فیلم قدرتمند باعث شهرت این پروژه زیبا شد. (تصویر بالا برداشت شده از فیلم ↑)

در ادامه میتوانید سایر تصاویر این پروژه را مشاهده کنید : 

- نظر شما دربارۀ این پروژه چیست؟ آن را چگونه ارزیابی میکنید؟ چقدر با معماری مدرن ایتالیا آشنایی دارید؟